Duivennest
Op 9 juni keek ik deze oude aflevering van Transparant van Family 7, met Esther Vorsterman van Ooijen en Erica Duenk. De aflevering ging voornamelijk over ‘de duif’. Esther deelde een verhaal dat me diep raakte. Ze zat in een moeilijke periode en bad om een bemoediging van God — een teken dat Hij haar zag. Op een dag verscheen er een spierwitte duif in haar tuin, die gedurende zeven dagen rond haar huis was. De duif zat aan haar voeten, vloog haar huis in, en rustte zelfs op haar Bijbel. Esther werd aangeraakt en zag het als een verhoring van haar vraag aan God. Ook de harten van haar gezin werden geraakt door deze bijzondere ervaring met die witte duif. Ik genoot van het verhaal van Esther en bedacht me: “Hoe bijzonder zou het zijn als ik ook een duif in de tuin zou aantreffen die bij me zou blijven?”
Vier dagen later, op 13 juni ’25 kwam er een profetes bij ons in de gemeente, genaamd Rita Fedele. Ze zou op de vrijdag, zaterdag en zondag spreken en profeteren. In het hart van mijn man en mij leefde al geruime tijd deze vraag: “Here, op welke plek in de kerk mogen wij U dienen?” Via Rita gaf de Here dat weekend een heel duidelijk antwoord op onze vraag. De woorden die Rita speciaal tot ons sprak, waren vol van Gods autoriteit en liefde.
Het raakte ons diep — alsof God letterlijk dichtbij kwam. Het voelde als een heilige ontmoeting. Alles in mij wist: “U hoort ons. U ziet ons.”
Na de laatste dienst van Rita Fedele die zondagochtend, liep ik in onze voortuin en zag een aantal takjes op de grond, onder de boom. Toen ik omhoog keek om te zien waar ze vandaan kwamen, keek ik recht in de ogen van een duif, die ook naar mij keek. Ik was verbaasd en tegelijkertijd verrast, want ik had nu ook een duif bij mij in de tuin, net zoals Esther! Ik ervoer grote dankbaarheid in mijn hart en het was net alsof de Here zei: “Ik ben bij je, er gaat leven groeien door jullie levens heen.”
In de 8 jaar dat we hier wonen, heeft nog nooit een duif een nest in onze boom gebouwd. Wel een kleine putter, maar die is er toen niet in geslaagd.
Het is inmiddels 8 juli. De afgelopen weken waren roerig. Hittegolven, storm, hoosbuien — het jonge duivenkoppel heeft het allemaal moeten doorstaan. Op een dag zag ik de duif zelfs naar adem snakken van de hitte. Maar ze bleven. Ze hielden vol ondanks dit alles.
En vandaag… vandaag zag ik iets bewegen in het nest. Onder de buik van de duif kwam een kopje en een snaveltje tevoorschijn. Het piepte zachtjes vanuit het nest.
Er is een babyduifje geboren.
Er groeit nieuw Leven.
Hier.
In onze tuin.
Wat bijzonder <3
Wat een zegen!
