God wees mijn droomman aan
Ik deel drie bijzondere verhalen met je, hoe God liefdevolle aanwijzingen gaf, om mijn droomman te vinden! Het zijn gedenkstenen in mijn leven waar ik nog graag en vaak naar terugkijk. Onderaan deel ik ook nog wat foto’s uit die tijd.
1. Een bijzonder voorgevoel
In 1998 werd ik aangenomen om te werken op camping Stortemelk op Vlieland. Negen weken zou ik een bewoner van Vlieland zijn, in een de Waard tent, geleend van een vriendin. Voorafgaand aan de zomervakantie was er een voorbereidingsweekend op Vlieland, waar ik een groot deel van de ongeveer 150 jongeren, de medewerkers, zou leren kennen.
Terwijl we bezig waren met een kennismakingsopdracht met de recreatie-teamleden, kreeg ik ineens een bijzondere gedachte, ik kreeg namelijk de gedachte dat er een jongen in het licht en geluidsteam zou zitten, die voor mij voorbestemd was en bij mij zou horen. Dat klinkt gek, dat snap ik, dat vond ik ook. Maar ik wist en geloofde dit gewoon. Eén van die twee jongens was aanwezig tijdens dit voorbereidingsweekend, en ik wist dat deze jongen niet diegene was.
Als je even terug gaat naar die tijd: we hadden geen internet zoals nu, dus ik had alleen de naam van die andere jongen, dus geen foto, geen info, helemaal niets… En toch had ik een sterke overtuiging in mijn hart.
Inmiddels heb ik al vier weken heel leuk werk gedaan op de camping, onder andere als Kleine Arena en als vaste knutseluur-medewerkster.
Samen met een grote groep medewerkers zit ik op een zonnige dag in ons medewerkersverblijf ‘De Nulck”. De deur vlakbij de bank waar wij op zaten zwaaide open en daar stond een jongen met blond haar, een vrij witte huid, een wit shirt aan, een witte broek en witte schoenen. De zon scheen achter hem naar binnen. Het was zo’n hemels moment, alsof er een lichte engel binnenkwam.
Maar ik was teleurgesteld. Waarom eigenlijk? Ik had gedacht dat Hij de Ware zou zijn. Maar ik voelde helemaal niets. Hij leek me heel aardig, maar het was totaal geen liefde op het eerste gezicht… Hier stop ik even, volgende week vertel ik het volgende bijzondere moment op Vlieland.
Wel wil ik alvast aan jullie meegeven: De blonde jongen die binnen kwam wandelen was Marco. Ik werd net even gecorrigeerd door Marco 🙂 Hij was geen jongen, hij was al 25. Dat klopt inderdaad Marco, maar voor mij ben je de jonge(man) waar ik al sinds 2004 mee getrouwd ben.
2. De Hemelse verblinding
Vorige week vertelde ik jullie over mijn vakantiewerk in 1998 op Stortemelk Vlieland, over mijn bijzondere voorgevoel en de ontmoeting met mijn man Marco. Vandaag wil ik een bijzonder levensverhaal delen die ongeveer in dezelfde tijd plaatsvond. De jaren voordat ik bij Stortemelk ging werken had ik een bijbaantje bij de La Place
En tijdens mijn laatste feestje van La Place, sprak ik met een collega genaamd Harry af, dat we samen nog eens een taartje zouden gaan eten maar niets in mij dacht dat Harry hier serieus over was. Ik dacht dat Harry van het type was, dat niet op mij verliefd zou worden, maar stiekem vond ik hem wel iets meer dan leuk.
Want begin juni 1998 kreeg ik een kaartje thuisgestuurd met daarop de vraag: “Maar wanneer gaan we taart eten?” met daaronder: “Groeten Harry.”
Nu was het zo dat mijn broer een goede vriend had genaamd Harrie. En ik vond het heel vreemd en ongepast dat hij mij een kaartje stuurde. Vooral omdat mijn broer helemaal niets liet blijken en ook zijn vriend Harrie niet.
En toen ik op Vlieland werkte stuurde mijn moeder regelmatig mijn post naar mij op, en zo kwam er begin juli weer een kaartje binnen van Harry. Ik dacht: “Wat wil Harrie toch met dat taartje?”
Niet lang daarna kwam mijn broer een paar dagen langs op Vlieland samen met zijn vriend Harrie. Maar hij en Harrie spraken met geen woord over de taart of de kaarten.
Raar hoor!
Pas jaren later toen ik de doos met kaarten en foto’s van Stortemelk van zolder haalde, bleef ik als bevroren staan toen ik deze kaartjes las. Want dit was niet Harrie, de vriend van mijn broer, maar dit waren kaartjes van Harry van de La Place! Ik geloof dat de Here mijn ogen heeft verblindt, omdat ik anders mijn hart zou hebben gesloten voor Marco.
Bijzonder verhaal He?
3. Een bekend gezicht
Afgelopen twee maandagen vertelde ik je over mijn ontmoeting met Marco en de wonderlijke verblinding.
Het verhaal dat ik je vandaag ga vertellen zou ik misschien niet gelijk hebben geloofd als iemand anders het aan mij had verteld, maar ik was er zelf bij toen het gebeurde. Dus als je het raar vindt. Dan snap ik dat.
Nu was er in de tijd dat ik Marco leuk begon te vinden, een leuke campinggast Wouter, en met hem ging ik veel om. Op een zonnige dag ben ik bij Wouter zijn tent en zit hij ongeveer een halve meter bij mij vandaan. Wouter had donker haar, een smal, gebruind gezicht en terwijl Wouter mijn kant op kijkt en ik hem aankijk, zie ik ineens het gezicht van Marco, Marco met zijn blonde haren en blanke gezicht. Marco kijkt naar mij en ik naar hem. Een paar minuten later sta ik helemaal van mijn apropos en als verdoofd naast de tent van Wouter en ik kan maar 1 ding bedenken: De Here wil dat ik mijn hart aan Marco geef, en God weet dat Marco degene is die bij mij hoort.
Dit verhaal vind ik altijd zo wonderlijk en bemoedigend. Ik denk hier nog vaak aan terug en weet dan zeker in mijn hart dat God ons heeft samengebracht en dat wij bij elkaar horen. En dat nu al bijna 26 jaar!
En jij?
Wil jij jouw getuigenis ook met mij delen? Of heb je een mooi getuigenis gevonden om anderen en mij op te bouwen? Deel deze dan met mij via info@christem.nl. Dank je wel!
